Bij de sporter kan een energiebeperking bij vrouwen veranderingen in de hormonale cyclus veroorzaken en een lager testosterongehalte bij mannen. Voornamelijk de energiebeperking is hiervan de oorzaak.
Amenorroe problemen komen vaak voor bij vrouwelijke sporters waarbij gewicht een prestatiefactor is. Eén vrouw op drie zou ermee te maken hebben. In andere sporten gaat dit cijfer naar één vrouw op tien, volgens een recent Frans tijdschrift van de literatuur.
In de meeste gevallen is de hoeveelheid vetten ruim onvoldoende: van 12 tot 15% van de gemiddelde ADH. Gevolgen: een gebrek aan oestrogeen, maar ook meer problemen van de endothele functie, het atherogeen risico en een verlies van botmassa. Bij de adolescent zal het verlies aan botmassa niet meer ingehaald worden, bij de volwassene zou het ritme equivalent zijn aan dat van de menopauze.
De man wordt evenmin gespaard. Het tekort aan vetten veroorzaakt een lager testosterongehalte. Op het eerste zicht geen gevaar op lange termijn, behalve misschien een potentieel hoger risico op osteoporose, in het bijzonder bij wielrenners en zwemmers.
Kortom, binnen de follow-up van de sporter, moeten radicale diëten de aandacht trekken van de begeleider, vooral omwille van het schadelijk effect op de botmassa. Deze diëten zijn eveneens één van de voornaamste oorzaken van het jojo effect, vooral in disciplines met gewichtsklassen.