Een analyse van beschikbare wetenschappelijke gegevens uitgevoerd door Anses toont bij de mens positieve verbanden tussen de bloedconcentratie van IGF-1 en de incidentie van bepaalde veelvoorkomende kankers. Maar de uitleg blijft zwak.
Het werk van het Agentschap doet verwoede pogingen om een antwoord te formuleren op één van de vragen die rijzen over de bijdrage van IGF-1 van melk en melkproducten op de bloedconcentratie IGF bij de mens. De bedoeling was met name om de groeifactorengehalten in melk en melkproducten te bepalen en om te bepalen of deze groeifactoren in het bloed kunnen opgenomen worden.
Tijdens de productie van afgeleide producten van melk, ondergaat rauwe melk verscheidene technologische transformaties (UHT…) waarvan de cumulatieve effecten leiden tot een daling van de groeifactorengehaltes. Bovendien ondergaan de groeifactoren degradaties tijdens de verschillende verteringsfases en hun absorptie door het organisme verlaagt progressief met de leeftijd.
Anses schat dus in dat als IGF van melkoorsprong in de bloedbaan terechtkomt, deze hoeveelheid laag is ten opzichte van de hoeveelheid rondcirkelende IGF-1 van nature geproduceerd door het organisme.
Op die basis beschouwt het Agentschap dat de bijdrage van IGF van melkoorsprong tot het risico op kanker, als dit bestaat, beperkt is.
Het blijkt bovendien ook uit de werken van Anses dat andere voedingsfactoren, zoals de opname van eiwitten en energie, kunnen bijdragen aan de modulatie van de synthese van IGF-1 gemaakt door het lichaam zelf, hetgeen nog verdere onderzoekswerken vereist.
[button color=”green” link=”https://foodinaction.com/wp-content/uploads/2012/05/rapport-anses-facteur-de-croissance-produit-laitier-2012.pdf”]Download het document[/button]