Tussen de vele factoren die een rol kunnen spelen in de strijd tegen obesitas, duikt voor het eerst de factor hoogte op: Amerikaanse onderzoekers ontdekten dat het risico op obesitas kleiner is voor wie in hooggelegen gebieden woont, op plaatsen waar het beduidend warm of koud is, en in stedelijke omgevingen.
Het is een wat vreemde ontdekking, het resultaat van deze macrogeografische analyse van de spreiding van obesitasgevallen in de Verenigde Staten, waarbij aandacht werd besteed aan hoogte, omgevingstemperatuur en mate van verstedelijking.
De onderzoekers, van wie het werk werd gepubliceerd in de International Journal of Obesity, analyseerden de gegevens voor ruim 400.000 volwassenen in de VS. Ze ontdekten een parabolisch verband tussen de gemiddelde temperatuur en de BMI, met een maximale prevalentie van obesitas rond de 18°C.
Ook blijkt er een omgekeerde evenredigheid te bestaan tussen obesitas en verstedelijking: de prevalentie van obesitas is hoger op het platteland dan in stedelijke omgevingen. Een laatste bevinding is dat het relatieve risico op obesitas voor mensen die op een hoogte van minder dan 500 m wonen, in vergelijking met personen die op meer dan 3000 m hoogte wonen, 5,1 keer hoger is voor mannen en 3,9 keer voor vrouwen.
Het warmtecomfort werd al naar voren geschoven als mogelijke oorzaak van een lager energieverbruik en dus een grotere opslag van vetten. De zowel door de hoogte als door de vervuiling in stedelijke omgevingen uitgelokte hypoxie zou, volgens de onderzoekers, een verklaring kunnen vormen. Die zou namelijk een impact kunnen hebben op bepaalde hormonen die een rol spelen bij de regulatie van vetreserves, in het bijzonder het hormoon leptine.
Voss J.D. et al., International Journal of Obesity, advance online publication 29 January 2013.