Obesitas is een belangrijke risicofactor voor diabetes type 2. Suiker zou, via metabole mechanismen, als een andere belangrijke risicofactor gezien kunnen worden en dit onafhankelijk van obesitas. Volgens een studie is er een significante relatie tussen de blootstelling aan suiker en de prevalentie van diabetes, onafhankelijk van verschillende variabelen.
Aangezien prevalentiecijfers van obesitas en diabetes op bevolkingsniveau niet altijd recht evenredig met elkaar in verband staan, kan obesitas hier niet als enige risicofactor voor diabetes voldoen, maar moeten andere risicofactoren in kaart worden gebracht.
Daarom werd onderzocht of een verschil in de blootstelling aan suiker tussen landen in relatie staat met de prevalentie van diabetes. Cross-sectionele gegevens over 10 jaar van diabetesprevalentie en de beschikbaarheid aan voedingscomponenten (suiker, vezels, fruit, granen, vlees, olie, energie in kcal/persoon/dag) gaven de volgende resultaten: een toename van suikerbeschikbaarheid met 150 kcal/pers/d, doet diabetesprevalentie significant stijgen(1,1%).
Voor ieder extra jaar blootgesteld aan een hoge suikerbeschikbaarheid (300 kcal/pers/dag), stijgt de prevalentie (0,053%). Bij een verminderde suikerbeschikbaarheid, daalt de prevalentie significant (-0,075%).
De resultaten werden gecorrigeerd voor economische en socio-demografische variabelen (inkomen, verstedelijking, leeftijd, welvaart, beweging, tabak en alcohol), voor consumptie van andere voedingscomponenten (vezels, fruit, vlees, olie, granen, totale energie) en prevalentie van obesitas. Obesitas en overgewicht zouden de relatie tussen blootstelling aan suiker en diabetesprevalentie versterken.
Ondanks de correctie voor verschillende socio-economische variabelen in deze studie, zijn er beperkingen en is het noodzakelijk de resultaten te nuanceren. Verder onderzoek is nodig om het aandeel van suiker in de pathogenese van diabetes te onderzoeken.