Anses heeft de resultaten van zijn nationale studie gepubliceerd over de schadelijke invloed van polychloorbifenyl (PCB) bij consumenten van riviervissen.
Paling, karpers, barbeel, brasem, meerval… deze vissoorten zijn bio-accumulatoren van PCB, chemische stoffen die breed verspreid en hardnekkig zijn in de omgeving.
Anses heeft in 2008 een studie gelanceerd bij 622 Franse vissers, hun voedingsgewoonten, hun viservaringen en hun consumptie van zoetwatervissen. Resultaat: het consumptieniveau van dit type vissen is laag, vooral zware bio-accumulatoren van PCB soorten worden slechts 2,5 keer per jaar gegeten. Het waargenomen niveau van schadelijkheid is lager dan de metingen in 1987, wanneer PCB werd verboden. Heel weinig deelnemers overschrijden de drempel van kritische schadelijke invloed.
De voornaamste kritische effecten van bio-accumulator zoetwatervissen omvatten de mentale ontwikkeling en prikkel van het kind dat eraan blootgesteld werd tijdens de zwangerschap of de borstvoeding.
Anses heeft een maximale consumptiefrequentie van zware bio-accumulator van PCB zoetwatervissen kunnen bepalen:
1 keer om de 2 maanden => voor vrouwen op vruchtbare leeftijd, zwangere vrouwen of vrouwen die borstvoeding geven, kinderen jonger dan 3 jaar, meisjes en adolescenten. 2 keer per maand => voor de rest van de bevolking
