Amerikaanse onderzoekers denken dat de huidige obesitas slechts een gedeeltelijk idee geeft van de omvang van het probleem. In werkelijkheid zou de situatie ernstiger zijn, want bij de evaluatie van de geassocieerde risico’s moet ook met ex-zwaarlijvigen rekening worden gehouden.
In de Verenigde Staten kampt twee derde van de volwassen bevolking met overgewicht. Daarmee is het land bijzonder onderhevig aan de funeste gevolgen van overmatig lichaamsvet. Volgens de onderzoekers van de Boston University School of Public Health is het meten van de huidige prevalentie van obesitas aan de hand van de BMI wel nuttig, maar volstaat het niet om de omvang van het probleem te meten. Zij denken dat de situatie in werkelijkheid veel ernstiger is. Het feit dat iemand op een bepaald moment in zijn leven zwaarlijvig is geweest, volstaat immers om het sterfterisico te verhogen.
Obesitas uit het verleden wordt niet in aanmerking genomen in de foto’s
Om tot die vaststelling te komen telden de onderzoekers alle zwaarlijvigen in de volwassen bevolking van de Verenigde Staten, maar ook de personen die op een bepaald moment in hun leven zwaarlijvig waren geweest. De prevalentie van zwaarlijvigheid bedraagt momenteel 51,6% bij vrouwen en 50,8% bij mannen. De prevalentie van zwaarlijvigheid op een bepaald moment in het leven ligt echter hoger, vooral bij mannen en ouderen.
Diverse studies meldden dat overgewicht bij ouderen geassocieerd is met een verminderde sterfte, maar volgens de onderzoekers is dat geen correcte interpretatie. Het feit dat je op een bepaald moment in je leven zwaarlijvig bent geweest, is geassocieerd met gezondheidscomplicaties. Een snel en ongewild gewichtsverlies, dat meestal op een ziekte wijst, vergroot bij ouderen het sterfterisico.
Net zoals bij rokers en ex-rokers
Zo laten de auteurs zien dat in totaal 22% van de niet-zwaarlijvige personen dat ooit wel is geweest. Bovendien blijkt uit hun onderzoek dat het risico voor acht belangrijke aandoeningen hoger is bij die ex-zwaarlijvigen dan bij personen die nooit zwaarlijvig zijn geweest.
Volgens de onderzoekers zouden we ons moeten laten inspireren door wat de wetenschappelijke literatuur aangetoond heeft voor roken. We weten namelijk dat een ex-roker nog steeds meer risico loopt op bepaalde ziekten dan iemand die nooit heeft gerookt. Het is ondertussen dan ook gebruikelijk om in wetenschappelijke studies een onderscheid te maken tussen huidige rokers, ex-rokers en personen die nooit hebben gerookt. Hetzelfde zou moeten gebeuren voor zwaarlijvigen, ex-zwaarlijvigen en personen die nooit zwaarlijvig zijn geweest.
Lees nog meer artikels over zwaarlijvigheid
in ons magazine van maart 2017!
