Terwijl in bepaalde landen zoals de Verenigde Staten ecologische studies een positieve relatie rapporteren tussen suiker en zwaarlijvigheid, wordt in Australië een totaal andere relatie vastgesteld…
Suiker wordt vaak met de vinger gewezen in het debat over obesitas, en dit kan voor een deel de gegevens verklaren die aantonen dat de opmars van obesitas in bepaalde landen, waaronder de Verenigde Staten, verband houdt met een hogere suikerconsumptie (hetgeen nochtans niet toelaat een oorzaakverband vast te stellen)
Australische onderzoekers rapporteren zeer uiteenlopende gegevens, we kunnen zelfs spreken van een Australische paradox: in dit land zijn er aanzienlijk veel pogingen ondernomen om de suikerconsumptie te verlagen de laatste 30 jaar.
Tussen 1980 en 2003 is de suikerconsumptie (suiker maar ook andere nutritionele zoetstoffen als glucosesiroop en fructose) daar gedaald met 16%, ten opzichte van slechts 5% in het Verenigd Koninkrijk en… een verhoging van 23% in de Verenigde Staten. De verkoop van gesuikerde dranken is in Australië gedaald met 64 miljoen liter tussen 2002 en 2006, en de verhouding kinderen die gesuikerde dranken nuttigen is lager.
En nochtans… is obesitas verdrievoudigd sinds 1980. De auteurs besluiten dat deze Australische paradox, waarbij obesitas een opmars vertoont ondanks een gevoelige daling van de suikeropname, zich moet buigen over andere energetische excessen en dat het niet volstaat het suikergehalte te verlagen om obesitas te verlagen.
Deze gegevens sporen eveneens aan om de reële efficiëntie van strategieën in vraag te stellen, bijvoorbeeld de strategie van taxatie enkel op gesuikerde dranken in de strijd tegen obesitas.
Bron: Barclay A.W. et al., Nutrients 2011, 3, 491-504.