Een vetrijk dieet bij vrouwelijke muizen zorgt 3 generaties lang voor een verhoogd risico op obesitas, insulineresistentie en de ontwikkeling van gedragsverslavingen.
De meeste bestaande studies over intergenerationele transmissie kijken niet verder dan de tweede generatie of analyseren de langetermijneffecten van een causale factor of een bepaalde context op de rechtstreekse nakomelingen. Deze nieuwe studie onderzoekt echter hoe overvoeding bij de moeder de nakomelingen tot de derde generatie beïnvloedt op het vlak van verslaving en obesitas, en is daarmee een echte primeur.
Lees onze andere artikels over de risico’s geassocieerd met obesitas
Vetrijk dieet heeft gevolgen voor achterkleinkinderen
Tijdens het onderzoek volgden vrouwelijke muizen 9 weken lang (vóór de paring, tijdens de dracht en tijdens het zogen) een dieet op basis van vetrijke voeding of gewone labvoeding.
Hun mannelijke nakomelingen werden vervolgens gekoppeld aan vrouwtjes die een gewoon dieet volgden, om een tweede generatie nakomelingen te verkrijgen.
De mannelijke nakomelingen van die muizen paarden op hun beurt met vrouwtjes die gewone voeding kregen, waaruit een derde generatie nakomelingen ontstond.
Bij elke generatie werden verschillende antropometrische en biologische parameters gemeten die gelinkt zijn aan obesitas. Daarnaast analyseerden de onderzoekers of de muizen een verslaving ontwikkelden voor bepaalde voedingsmiddelen (kozen de muizen voor voeding met een hoog vetgehalte?) en hoe ze reageerden op de consumptie van bepaalde geneesmiddelen.
Significant risico voor klein- en achterkleinkinderen
Uit de resultaten blijkt dat de kleinkinderen van muizen die vetrijke voeding aten, gevoeliger bleken voor gedragsverslavingen en een grote voorkeur vertoonden voor geneesmiddelen. Daarnaast vertoonden ze ook kenmerken van obesitas, zoals een verstoord metabolisme.
Bij de derde generatie nakomelingen stelden de auteurs verschillen vast tussen beide geslachten: de vrouwtjes vertoonden verslavingen, terwijl bij de mannetjes kenmerken van obesitas werden vastgesteld. Nochtans was de eerste generatie moeders niet zwaarlijvig en kregen de volgende generaties geen vetrijke voeding.
Vervolgstudies zijn noodzakelijk om te bepalen hoe de gevolgen van een vetrijk dieet bij de vrouw overgedragen worden aan volgende generaties, maar dit onderzoek suggereert alvast de mogelijkheid tot een vroegtijdige interventie bij risicogroepen.
Ontdek onze andere artikels over vetten
