Om buikvet aan te pakken, blijkt tai-chi even doeltreffend te zijn als een traditioneel programma van fysieke activiteit. Dat blijkt uit een gerandomiseerde studie waarin de twee benaderingen worden vergeleken.
Lichamelijke activiteit is, samen met een dieet, een van de twee essentiële pijlers om ervoor te zorgen dat het lichaam zijn vetreserves aanspreekt. Vooral het buikvet moet worden aangepakt, vanwege de vele metabole voordelen die daaruit voortvloeien. Sommige schema’s fysieke activiteit zijn speciaal voor buikvet ontworpen. Maar hoe zit het met een heel andere benadering: de langzame gymnastiek tai-chi? Een studie, gepubliceerd in de Annals of Internal Medicine, geeft een antwoord op die vraag.
Lees ook: Sport & immuniteit: de invloed van voeding
12 weken tai-chi of lichaamsbeweging
543 deelnemers met abdominale obesitas van 50 jaar en ouder namen deel aan een interventiestudie van onderzoekers van de Universiteit van Hong Kong. Ze werden verdeeld in 3 groepen:
- een controlegroep, zonder oefening
- een oefengroep, met lichaamsbeweging die bestond uit stevig wandelen en krachttraining
- een groep waarvan de interventie bestond uit tai-chi (Yang-stijl), zonder andere oefeningen
De metingen werden verricht bij het begin van de interventie en na 12 en 38 weken. De belangrijkste maatstaf was de buikomtrek, die een goede indicator is voor abdominaal vet.
Lees ook: 10.000 stappen: magisch middel tegen gewichtstoename?
Vergelijkbare afname in buikomtrek
Uit de resultaten bleek bij beide activiteitsgroepen een verminderde buikomtrek in vergelijking met de controlegroep: -1,8 cm gemiddeld in de tai-chi-groep en -1,3 cm in de oefengroep na 12 weken. Het gewicht was ook aanzienlijk verminderd in beide groepen met fysieke activiteit. Bovendien was er in beide groepen een kleinere daling van het HDL-cholesterolgehalte tegenover de controlegroep.
Na 38 weken behielden beide actieve groepen een aanzienlijk gewichtsverlies en een vermindering van de buikomtrek, maar het HDL-cholesterolgehalte was alleen in de tai-chi-groep nog significant verbeterd.
Deze studie biedt dus een rationele basis om deze vorm van ‘actieve meditatie’ aan te bevelen om buikvet te bestrijden. Het is een alternatief dat voor sommige mensen waarschijnlijk beter geschikt is dan de conventionele programma’s voor lichaamsbeweging.
Lees ook: Anthocyanen en buikvet: de rol van micro-organismen
Siu P M et al. Ann. Intern. Med 2021.
doi.org/10.7326/M20-7014
