Hoe zijn de toegevoegde suikers op het etiket het duidelijkst voor de consument? Het aantal gram volstaat niet, zo blijkt uit een studie in de Verenigde Staten, waar de vermelding verplicht is.
In Europa is sinds kort een nieuwe verordening van kracht die de vermelding van de voedingswaarde verplicht voor voorverpakte levensmiddelen. De toegevoegde suikers worden momenteel echter nog niet apart vermeld, maar zijn inbegrepen bij de totale suikers, die ook de van nature aanwezige suikers omvatten. Dat maakt het extra moeilijk om de voedingsaanbevelingen te respecteren, die net de toegevoegde suikers betreffen, niet de totale suikers. De toegevoegde suikers komen echter steeds meer onder druk te staan. In de Verenigde Staten stelt de Food and Drug Administration daarom voor om het NLF-systeem (Nutrition Facts Label) te wijzigen, zodat het gehalte aan toegevoegde suikers voortaan apart wordt aangegeven.
Toegevoegde suikers in verschillende tekengrootten
Hoe kunnen we de hoeveelheid toegevoegde suikers zo duidelijk mogelijk maken? Om die vraag te beantwoorden hebben Amerikaanse onderzoekers bij 2509 volwassenen acht verschillende manieren getest om de toegevoegde suikers te vermelden op het etiket: zonder vermelding, enkel in gram, met het equivalent in theelepels, als percentage van de referentie-inname of in verschillende tekengrootten (groot/gemiddeld/klein).
Beter begrip, maar ongewijzigde koopintentie
Uit de resultaten blijkt dat de combinatie van de informatie in gram en de tekengrootte, al dan niet met het percentage van de referentie-inname, het beste wordt begrepen. De gelijkstelling met theelepels zorgt niet voor een beter begrip dan enkel de vermelding in gram. De toevoeging van het percentage van de referentie-inname geeft wel een beter inzicht in het gezonde karakter dan enkel de vermelding in gram. Tot slot, en dit is niet onbelangrijk, blijkt dat geen enkel van de geteste etiketten een invloed heeft op de koopintentie vergeleken met producten zonder etiket.
