Een Frans onderzoek dat werd voorgesteld op het congres van de European Society of Cardiology, bakent de grenzen van de negatieve invloed van obesitas op cardiovasculaire risico’s duidelijker af. De effecten op de bloeddruk en dyslipidemie zijn weliswaar onweerlegbaar nadelig, maar kunnen op basis van de symptomen ernstig of minder ernstig zijn.
Zo verhoogt een grote tailleomtrek het risico op dood door hartfalen met 44%, los van de BMI. Hoewel de obesitasparadox wordt bevestigd, blijft het optreden van metabole symptomen, waarbij obesitas een bepalende factor is, een belangrijke risico-indicator.
Niettegenstaande het feit dat bepaalde onderzoeken de gunstige effecten van gewichtscontrole en -verlies op cardiovasculaire risico’s al hebben aangetoond, suggereren andere paradoxaal genoeg dat obesitas een beschermende factor is tegen een ongunstige hartprognose.
Volgens de auteur Simon Tabassome (St.-Antoine-hospitaal, Parijs) blijft de obesitasparadox bestaan, vooral bij patiënten die een beroerte hebben gehad.
Voor zijn onderzoek gebruikte hij gegevens van het Franse register van patiënten met een STEMI (ST-elevatie myocardinfarct) dat gegevens bevat uit 60% van de Franse instellingen. De analyse toont aan dat het sterftecijfer 5 jaar na het infarct lager ligt in de groep BMI=25-30 kg/m2 en hoger in de groepen BMI<22 en BMI>35 kg/m2.
Ernstige obesitas en ondergewicht worden dus in verband gebracht met het hoogste risico op sterfte na een ziekenhuisopname. Daarnaast wordt een grote tailleomtrek (hoogste kwartiel) gezien als een belangrijke indicator van een verhoogd risico op sterfte na 5 jaar (+44%), los van de BMI.
Overgewicht zonder stofwisselingsstoornissen lijkt dus niet samen te hangen met een verhoogd risico bij vrouwen op korte termijn. Het optreden van metabole symptomen, waarbij obesitas een bepalende factor is, wordt echter wel in verband gebracht met een duidelijke toename van het risico op hart- en vaatziekten.
Simon Brown, ESC Congress News, 4 Sept 2013, Amsterdam.
