Een eiwittekort tijdens de zwangerschap is geassocieerd met blijvende spijsverteringsafwijkingen bij de baby. Nieuw onderzoek – weliswaar bij dieren – wijst nog maar eens op de invloed van perinatale stress op de gezondheid van volwassenen, en vraagt aandacht voor de gevolgen van ongewilde of uitgelokte tekorten door restrictieve diëten tijdens de zwangerschap.
Door het verband te bestuderen tussen ongezonde perinatale voeding en het spijsverteringsstelsel bij ratten, ontdekte een team van onderzoekers van het Franse Inserm, in samenwerking met het Inra en de universiteit en het CHU van Nantes, functionele spijsverteringsafwijkingen bij jonge ratten en een onaangepaste reactie op stress. Hun onderzoek werd gepubliceerd in The FASEB Journal.
Slechte voeding tijdens zwangerschap brengt gezondheid levenslang in gevaar
Diverse studies maakten al duidelijk dat een slechte voeding van de moeder een impact heeft op de cardiovasculaire of cognitieve ontwikkeling van de baby, met gevolgen op volwassen leeftijd. Ditmaal bestudeerden de onderzoekers deze effecten op het spijsverteringsstelsel van jonge ratten, kort voor de volwassen leeftijd. Ze halveerden de eiwitinname van de moeders tijdens de hele zwangerschap en lactatie, en introduceerden weer een normale voeding zodra de jonge ratten waren gespeend.
In een eerste fase bestudeerden de onderzoekers de werking van het spijsverteringsstelsel van de jonge ratten, vooral de darmtransit en -permeabiliteit. Ze merkten een verhoging van die twee parameters bij de dieren waarvan de moeder een eiwittekort had. Daarnaast ontdekte het team bij deze dieren een hoog stresshormoongehalte.
Ongewilde tekorten en restrictieve diëten verminderen weerstand tegen stress
Om die stoornissen te begrijpen onderwierpen de onderzoekers de dieren aan psychologische ‘modelstress’. Bij controleratten zorgt een stress-situatie voor een versnelde darmtransit en een verhoogde darmpermeabiliteit. Bij de jonge ratten waarvan de moeder een tekort had, bleek dat effect echter veranderd. Hun spijsverterende basisactiviteit was groter, maar nam niet toe tijdens de stress. Vervolgens onderzochten de onderzoekers of het zenuwstelsel van de spijsvertering was gewijzigd. Ze stelden vast dat het stresshormoon leidde tot een overmatige hoeveelheid neuronen die de darmmotoriek en -permeabiliteit stimuleren. Dat gebrek is echter een voorteken van een slecht reactievermogen op stress.
De onderzoekers kwamen tot de volgende hypothese: door perinatale nutritionele deficiëntie zou het stresshormoon bij de baby toenemen, wat op lange termijn zou leiden tot een remodellering van het zenuwstelsel van de spijsvertering. Dat zou verantwoordelijk zijn voor spijsverteringsstoornissen, die de darmen kunnen ondermijnen en het welzijn en de levenskwaliteit kunnen beïnvloeden.
Al onze artikelen over voeding tijdens de zwangerschap
