Het vetzucht probleem is niet enkel meer een probleem van het mensenras alleen, maar breidt nu uit naar dieren die in hun nabijheid leven.
Een nieuwe studie toont groeiende obesitas cijfers tijdens het laatste decennium, ook bij zoogdieren. Deze cijfers zijn verbazingwekkend. Hoewel men zich kan verwachten aan een hypothese van de mens die het dier overvoedt, is het antwoord echter veel complexer. Erger nog, een waar mysterie!
Onderzoekers van de Alabama universiteit namen de maten van 20 000 levende dieren in 12 verschillende plaatsen in de Verenigde Staten, zowel landelijke als stedelijke: verschillende laboratoriumapen (makaken, chimpansees, klauwaapjes en vervet), laboratoriummuizen, zowel als katten, honden en ratten die als huisdier worden gehouden. De laboratoriumdieren fungeerden als controlegroep.
In alle situaties en ongeacht het geslacht werd een significante verhoging van de obesitas van de dieren vastgesteld tijdens het laatste decennium. Bij de makaken bijvoorbeeld was dit 7,7% bij de mannetjes en 7,9% bij de vrouwtjes. Bij de muizen was dit 10,5% bij de mannetjes en 11,8% bij de vrouwtjes. Katten en honden verdikten eveneens significant (respectievelijk 5,7 en 2% voor de mannetjes en 13,6 en 3% voor de vrouwtjes).
Maar de verrassing is date en gelijkaardige gewichtstoename werd vastgesteld bij de laboratoriumdieren waarvan de voeding qua calorieën niet veranderde de afgelopen 10 jaar…De heilige equatie van energieinname – energieverbranding die de obesitas epidemie verklaart wordt door deze studie dus in vraag gesteld.
Andere factoren zouden dus een ros spelen en van virale of epigenetische aard zijn. Zo werd onlangs het adenovirus 36 geïdentificeerd als zijnde obesogeen zowel bij mens als dier. Hormonale storingen, vervuiling, slaaptekort, over-verwarming, air conditioning zijn een aantal aangehaalde pistes, maar nog te onderzoeken om deze negatieve energieregulatie te verklaren.
Bron: Klimentidis YC et al. Proc. R. Soc. B November 24, 2010, doi: 10.1098/rspb.2010.1890
