Niet zozeer de consumptie van vlees, maar wel van snoepgoed en alcohol beïnvloeden in ruime mate de CO2-voetafdruk van gezinnen. Ook restaurantbezoekjes wegen zwaar door. Dat blijkt alvast uit Japans onderzoek.
Een best verrassende vaststelling … Zodra de CO2-voetafdruk van onze voeding ter sprake komt, wordt de vleesindustrie steevast met de vinger gewezen. Deze studie bij 60.000 Japanse gezinnen werpt echter een ander licht op de situatie. Een Japans-Europees onderzoeksteam nam de kwestie zorgvuldig onder de loep. De onderzoekers bestudeerden meer bepaald de levenscyclus van de hele voedingsketen. Ze stelden vast dat de vleesconsumptie relatief constant blijft binnen gezinnen. De CO2-voetafdruk doet dat daarentegen niet. Daaruit concludeert het team dat niet de vleesconsumptie, maar andere elementen verantwoordelijk zijn voor schommelingen in de CO2-voetafdruk.
Meer leesvoer: Overgewicht en duurzame voeding: dezelfde strijd?
Een CO2-taks op snoep en alcohol?
Het onderzoeksteam stelde de resultaten voor in het vakblad Onearth. Ze geven aan dat de consumptie van vlees verantwoordelijk is voor minder dan 10 % van de schommelingen in de CO2-voetafdruk van Japanse gezinnen. Uit de resultaten blijkt ook dat de gezinnen met de grootste CO2-voetafdruk vaker uit eten gaan, en meer groenten en vis in hun dagelijkse voedingspatroon opnemen. Toch blijkt vooral de consumptie van snoepgoed en alcohol het verschil te maken.
Die vaststelling doet de vraag rijzen of een CO2-taks wel aangewezen is. Zo’n taks zou namelijk vooral op vlees worden geheven. Volgens hoofdauteur Keiichiro Kanemoto (Research Institute for Human and Nature, Kyoto) zou het verstandiger zijn om vooral op snoepgoed en alcohol taksen te heffen. De onderzoeksresultaten tonen immers aan dat het probleem van een hoge CO2-voetafdruk niet bij het handvol ‘meat lovers’ in Japan ligt. Volgens Kanemoto moet veeleer de overconsumptie van minder voedzame voeding door bepaalde bevolkingsgroepen aangepakt worden, zonder evenwel het belang van een inkrimping van de vleesconsumptie te veronachtzamen.
Ook interessant: De impact van belastingen op hart- en vaatziekten
Rekening houden met regionale aspecten
Een van de coauteurs is dr. Christian Reynolds (Institute of Sustainable Food, University of Sheffield). Hij wijst terecht op het belang van de aandacht voor regionale aspecten van de voedselconsumptie en -productie. Pas als die in kaart zijn gebracht, kunnen specifieke aanbevelingen voor duurzame voeding worden gedaan per land.
De resultaten tonen wel aan dat de wetenschap mee kan helpen bepalen welke focus aangewezen is. Volgens dit onderzoek draagt de vleesconsumptie slechts in beperkte mate bij tot de CO2-voetafdruk in Japan, waar de vleessector niet bijster groot is. Die situatie kan echter sterk verschillen in een land met een hoge vleesconsumptie. Volgens Reynolds kunnen dezelfde wijzigingen in het eetpatroon – wat snoepgoed, alcohol en restaurantbezoek betreft – toegepast worden op het Verenigd Koninkrijk, de VS en Europa.
Meer leesvoer: De koolstofimpact verminderen door goed te eten: het kan!
